آخرین حرف تو چیست؟
قصه از حنجره ایست که گره خورده به بغض
صحبت از خاطره ایست که نشسته لب حوض
یک طرف خاطره ها!
یک طرف پنجره ها!
در همه آوازها! حرف آخر زیباست!
آخرین حرف تو چیست که به آن تکیه کنم؟
حرف من دیدن پرواز تو در فرداهاست
میـان بـاغ چشــمانـم
هــزاران رمــز و راز ِ نــی
بـه هــر جـوی و بـه هــر بنـــدش
بـســی رنـج و ســتم در پــی
مــرا در خلــوت شــب هــا
خُشــا دسـتــی کــه نـاز آرد
میـان ســجدهً مســتــی
صـدایــی در فــراز آرد
خُشــا در گـلشــن عشــقم
هجــوم بـاد و طــوفـان نیـســت
درون بـاغــی از وحشــت
نفــیـر مــرگ انســان نیـســت
در اینـجــا هیــچ گــرگــی نیـســت
همــه هــم قــد و هـمســاننـد ، بــزرگــی نیـســت
در اینـجــا چشــم هــا ، واگــوی احســاسـنـد
درون دیــده ، خــاری نیـســت
و یـا در آســتیـن هــاشـان
نفــیـر مــرگ و مــاری نیـســت
در اینـجــا هــر صـدایــی ، ســبـز مــی آیـد
مــرا از وحشــت طــوفـان ، مــلالــی نیـســت
میـان کــوچــهً بـن بســت
صـدای قیــل و قـالــی نیـســت
کـســی در کیـن و نفــرت نیـســت ، چــه خُشــبختــم
در اینـجــا ، در هــوای عشــق بـایـد زیـســت
…..
ﺩَﺭﺩﻫــــــــﺎﯾَﻢ ﺭﺍ ﻻﯾـــــــڪ ڪــــَـﺮﺩَﻧــــﺪ✔
ﻭ ﮔﻔـــــﺘَﻨﺪ ﺯﯾــــﺒـــﺎ ﺑــــــﻮﺩ…➣
↻ﻧﻤـــــﯿﺪﺍﻧِﺴـــــﺘَﻢ ﻣﮕـــــﺮ
ﺩَﺭﺩ ﻫــَــــــﻢ ﺯﯾﺒــــــــﺎ ﻣﯿــــــــﺸﻮﺩ ؟
ﺁﻫـــــﺎے ﺁﺩﻡﻫﺎﯼ ﻣﺠﺎﺯے … ﻧﻮﺷــــــــﺘِﻪ ﻫـــــــﺎﯾــــــــﻢ✍
ﺩَﺳـــــــٺ ﺧــــــــﻮﺩﻡ ﻧﯿﺴـــــــﺖ ﺩِﻟـــــــــــــﻢ
ﻣﯿـــــــﻨﻮﯾــــــــﺴَﺪ ﻭ ﻣـــــــَـــــڹ… ﻓﻘﻂ
ﻧــــــــﮕﺎﻩ ﻣـــے ﮐﻨــــﻢ . ﻭ ﺣــــﺴــــﺮﺕ
ﻣــــےﺧــــﻮﺭﻡ ﺑــــہ ﻋــــﺒﻮﺭ ﺭﻭﺯﻫــــــــﺎﯾﻢ ﻭ ﺩﻏــــــــﺪﻏﻪ
ﻫــــــــﺎے ﻓـــــــﺮﺍﻣــــــﻮﺵ ﺷــــــــﺪﻩ ﺍﻡ …
ﺷــــــــﺎﯾـــﺪ ﺁﺭﺍﻡ ﺗــﺮ ﻣــــــے ﺷـــــﺪﻡ ﻓﻘــﻂ ﻭ
ﻓﻘـــﻂ … ﺍﮔــــــﺮ ﻣﯿــــﻔﻬـــﻤـــﯿﺪے…
ﺣﺮﻓـــــــﻬـــــــﺎﯾـــــــﻢ ﺑﻪ ﻫـــﻤــــﯿـــڹ ﺭﺍﺣﺘـــــــے
ڪہ مے ﺧــــﻮﺍﻧــــے ﻧـــﻮﺷــــتہ ﻧﺸــــــــﺪﻩﺍﻧـــــــﺪ …✍
شِنْیدَمْ میگَنْ توْ اوُنْ دُنْیٰا تَمٰامِ اَعْضٰایِ بَدَنْ حَرْفْ مــْیزَنَنْ…
خُدٰا کُنِِِهْْ دِلََََمْ لـٰالْ بِِِمُوْنِِهْ….
طـٰاقََتِِ اََشْْکِِِِ خُُُُدٰا رٰا نَدٰارَََمْ…..
تا ابد گلزار و گل را
دوست بايد داشت
تا ابد در سينه بذر مهر بايد كاشت
تا بساط سبزه و شبنم كنار بستر آلاله ها برجاست
عشق بابد كاشت
شعر بايد گفت
شعر بايد خواند
روزهاي عاشقي را پاس بايد داشت
باغبان در حرمت اهل ادب
دشت ها را لاله زاران كرد
لاله را ژاله باران كرد
تا ابد در پيش چشم اهل دل
ارغوان شعري پر ز راز است
هزار غزل زيباتر از يك شاخه ياس است
تا جهان سرشار از زيباييست
تا جوان سرگرم شيداييست
هر گلستان پر ز نيماييست
تا صفا در كوچه ها جاري است
صبح تا شب در سجود عشق بايد بود
شعر را باید سلامی داد و
شبنم را گرامي داشت
آري آري دوست بايد داشت
شعر بايد خواند
شعر بايد گفت
عشق بايد كاشت.